Mijn naam is Kim Sontosoemarto (1959), van Javaanse afkomst en geboren en getogen in Suriname. Ik ben autodidact kunstenares en tegenwoordig vertoef ik een groot deel van het jaar in mijn geboorteland. Wie dit land kent, weet dat je als inwoner van Switi Sranan opgroeit met verschillende culturen. Het kan dan ook niet anders dat mijn inspiratie komt van de Surinaamse mensen en hun leefomgeving.

In het begin van de jaren ’80, verhuisde ik naar Nederland, waar ik in een donkere periode van mijn leven, toevlucht zocht in verf en penseel. In Nederland bleef ik geïnspireerd door de culturele en natuurlijke omgeving van Suriname. Ik denk dat heimwee naar mijn geboorteland daar de reden van was. In het jaar 2000 keerde ik terug naar Suriname. Aanvankelijk begon ik met keramiek  bij Soeki Irodikromo. Ik kon mijn creativiteit met klei tussen mijn vingers helemaal kwijt en het schilderen bleef daardoor op de achtergrond gedrukt.  In Suriname was raku toen nog vrij onbekend en ik vroeg mijn schoonzus, Dorothé van den Berg (Italië) mij de beginselen van het rakustoken aan te leren. Het maken van keramiek intrigeerde me en er volgden nog meer workshops (Frankrijk en Nederland). Ik specialiseerde mezelf in de raku-techniek en besloot mij terug te trekken uit ons bedrijf, die mijn man en ik na aankomst in Suriname, gestart hadden. Hierdoor kreeg ik de gelegenheid om mij geheel op deze uitgelopen hobby te concentreren. Mijn eerste expositiestuk stond in 2005 in de Congreshal in Paramaribo, bij de herdenking van 115 jaar Javaanse immigratie in Suriname. Sindsdien heb ik regelmatig, zowel in groepsverband als solo, met keramiek geëxposeerd in Suriname en Caraibisch gebied.

Mijn keramiek is door mijn talloze verblijven in het Boven-Suriname (Sipaliwini) gebied duidelijk beïnvloed door de Saramacaanse vrouw, de “Samaaka muje”. De specifieke lichaamsbouw en -houding, de sterke rug en nekspieren en losse heupen verraden een vrouw, die haar lasten moeiteloos op haar hoofd draagt. Zij vormt de pilaar in het gezin, dat het meestal zonder vaderfiguur moet stellen. Het is haar taak voor de kinderen, vaak ook de kleinkinderen, en de huishouding te zorgen, de kostgrondjes te onderhouden en om het eten op tafel te krijgen. Soms gebruik ik mijn werk ook om aandacht te vragen voor maatschappelijke onderwerpen zoals “huiselijk geweld” (Behind the curtains 2007, keramiek-mixed media) en de “krabben mentaliteit” (Abrasa 2016, keramiek).

Het werken met nieuwe materialen en technieken bleef echter trekken, ik leerde een produkt kennen, dat me in staat stelde om niet alleen beelden, die ik mijn hoofd had op een snelle manier te reproduceren, maar ook om groot te werken. Met keramiek is het natuurlijk zo dat er heel wat mis kan gaan tijdens het productieproces: Het moet het stoken doorstaan en het eindresultaat (vooral met rakustoken) kan soms zwaar teleurstellend zijn. Mijn kennismaking met Paverpol, een vormplymeer, bracht daar een hele verandering in. Ik leerde met het materiaal werken en raakte enthousiast. Door toevoeging van materialen als cement of zand kun je sterke constructies maken. Ik kreeg de importeur- en distribiteurschap van Paverpol in Suriname en dat stelde me in staat dit product ook in Suriname te introduceren. Paverpol wordt nu ook door andere kunstenaars in Suriname toegepast. Voor de Surinaamse craft market heb ik de “Samaaka muje” ontworpen. Dit is een beeldje gemaakt met behulp van Paverpol en geinspireerd op de Saramaccaanse vrouw in het Boven-Suriname gebied. De “Samaaka Muje” is verkrijgbaar bij Readytex.

In 2013 kreeg ik de mogelijkheid om de batiktechniek onder de knie te krijgen. Door de Indonesische Ambassade in Suriname werd ik in staat gesteld een batikopleiding te doen in Yogyakarta, Indonesie. Ik gebruik nu de batik techniek om bijvoorbeeld typische houten marronbankjes (de zogenaamde ‘man bangi’) te decoreren of om uitsparingen in mijn kermiek werkstukken te maken. Daarnaast produceer ik  met batik bewerkte tassen, met veelal de “Kotomisi” als afbeelding, voor Readytex.

Tegenwoordig werk ik veel in opdracht. Van beelden in de tuin, tot muurschilderingen en 3-D objecten in openbare ruimtes. En wat mijn creatieve interesses betreft: mede door instagram en facebook, ben ik nu gefascineerd door vooral natuurfotografie. Een veelzijdige kunstenaar ben ik in de Surinaamse media weleens genoemd. Ik noem mezelf “Iemand die dingen wil maken en blij is als een ander daar blij van wordt“.